Zoals ik hier al zei, zou ik nog even terugkomen op groente uit eigen tuin.
Het schijnt dat de moderne mens steeds minder tijd besteedt aan het bereiden van maaltijden. Vandaar ook dit soort oplossingen om maar aan de door de overheid vastgestelde normen te voldoen. Ik vind het eerlijk gezegd erg betuttelend, zeker wanneer ik naar het overgrote deel van de wereldbevolking kijk.
Gisteren was een dag dat ik veel tijd aan het eten besteedde. Dat kwam niet zozeer door de bereidingswijze als wel door het feit dat ik eerst de moestuin in moest. De aardappelen zaten nog in de grond en de bonen hingen nog aan de stokken.
Aardappelen zoeken in de grond heeft iets schatgraaf-achtigs. Zeker bij de rode exemplaren die nu in de aarde zitten, heb je bijna het idee van robijnen opgraven. Ieder rood schilletje dat tussen de zwarte aarde piept, maakt me kinderlijk blij.
De schat die ik opgroef was meer dan voldoende voor ons gezin. Ook de bonen gingen schoon op. Dat er nu nog steeds een restje aarde onder mijn nagels zit, kan de moestuinpret niet drukken.
Bovendien was ik niet alleen bij het schatzoeken. Dit figuur deelde in de pret!
