In de kelder vond ik een potje buitenverf. Het is van onze voordeur. Woudgroen heet het.
Wanneer ik langs de bosrand loop, zie ik alleen maar woudgroen om me heen. In deze tijd van het jaar lijkt het alsof de bladeren tjokvol chlorofylkorrels zitten. Er kan geen groen meer bij, zo verzadigd zijn de kleuren.
En op het moment dat ze lijken te ontploffen van het groen, valt de herfst in. Sommige bladeren beginnen roestrandjes te krijgen, anderen zijn al helemaal van kleur verschoten.
Nog even, en het bos is niet meer woudgroen.
Bijna… is het herfst.
Dit delen: 
