Categorie: Een lang weekend blog

€
Daar staat hij dan! En dan volgt nu een bekentenis van mij…
Ten tijde van de invoering van de euro stond ik voor willige en onwillige pubers. Omdat ik kook-, groen-, taal-, sexuele voorlichtings-, aardrijkskunde- en wat simpele rekenlessen gaf, heb ik destijds de notitie van dat euro teken naast me neergelegd. Er stond in waar je hem kon vinden op je toetsenbord. Maar ik had hem gewoon nooit nodig!
Gedurende de jaren die volgden,  “Blij” verder lezen

Hij bracht ons van oost naar west en van noord naar zuid. Hij was al wat ouder, maar deed het graag en zonder morren. Vonden we hem in het begin maar lelijk, in de jaren die volgden hechtten we ons steeds meer en meer aan hem. Zijn binnenkant bleek namelijk oertrouw. Op hem konden we bouwen!
Hij werd ouder en fragieler. “Zon” verder lezen

Ik huil snel.
Of misschien moet ik zeggen: ik ben snel ontroerd.
Dat kan door een film komen, door muziek of door een boek. Sinds ik kinderen heb, is het alleen maar ‘erger’ geworden. Niet dat ik het zelf nu zo heel erg vind…als ik maar alleen ben.
Soms is het lastig. Zo herinner ik me hoe ik Kluuns boek in het zwembad zat te lezen en langzaam maar zeker de dramatische finale naderde. “Brok” verder lezen

Vroeger dansten slechts de meisjes. Tegenover elkaar, het liefst in een rijtje. Lang voordat de klassenavond gehouden werd, maakte je je al druk over de kleren die je de bewuste avond aan zou trekken. Het moest niet te opvallend, toch wel enigszins modieus, maar vooral ook dansbaar zijn. Tenminste, dat waren mijn criteria, ik weet natuurlijk niet hoe anderen daarmee bezig waren.
Over het dansbare aspect hoefden de jongens zich in ieder geval niet druk te maken. “Dansen” verder lezen