Tien jaar geleden was het allang bezig. Ik weet nog hoe ik rusteloos door de kamer zwierf. Mijn draai niet kon vinden. De pijn die me zo nu en dan overviel. De roes waarin ik verkeerde. Een toestand die ik daarna nog maar een enkele keer meemaakte. Het oergevoel. De weeën. Bevallen. “Tien” verder lezen
Vlooien
Waarschijnlijk komt het door de genen die ik van mijn opa gekregen heb. Hij neusde graag rond op het Waterloopplein. (Ik ken de correcte spelling, maar vroeger dacht ik altijd dat het iets met lopen en water te maken had, vandaar…) De meest gekke vondsten duikelde hij daar op. Zo herinner ik me een glazen mini-serviesje met kannetjes van amper 7 centimeter hoog. O zo handige tafeltjes die om de een of andere vage reden nog steeds in mijn bezit zijn. Waarschijnlijk weet ik me nog niet eens een kwart van zijn vlooienmarktschatten te herinneren. Ik was tenslotte erg jong. “Vlooien” verder lezen
Finish
Het begon met het aanmoedigen van een schuchtere jongen die meestal tweede of derde werd. Hij was rossig en had een lieve glimlach. Tenminste, dat vonden de vrouwelijke fans langs de kant. Hartverwarmend ook. Wat best fijn was bij al die winderige, onoverdekte ijsbanen. “Finish” verder lezen
Kix voor nix (30e)
Afgezien van het feit dat dit de dertigste kix voor nix is (ook een ware kix), beleefde ik vandaag een onverwachte kix voor nix toen ik een rotonde op wilde draaien.
In een flits zag ik achter de passerende auto een wielrenner opduiken. “Kix voor nix (30e)” verder lezen
Kix voor nix volgens Teun
‘Laat mij maar doen, dat vind ik een kix voor nix.’ Aldus Teun op zondagochtend.
Zodra het papier van het ‘blik zondag’ afgewikkeld wordt, plopt het spontaan open…
Ook het laatste ribbeltje croissantdeeg uit het blik rauw opeten, vinden mijn mannetjes een kix voor nix…