Kijkend in kookboeken, op internet en televisie valt me op hoe verschillend een recept beschreven wordt. Op papier en op internet wordt er tot op de halve theelepel nauwkeurig gezegd hoeveel er gebruikt moet worden van een bepaald ingrediënt. Op televisie wil het nog weleens uit de losse hand gaan. “Wat maak je menu?” verder lezen
Jong
Vanuit mijn achteruitkijkspiegel ving ik een glimp van haar op. Ze fietste op een doorgaande weg in de stad. Ik keek nog eens en zag haar lachen naar het meisje naast haar. “Jong” verder lezen
Plastic
In Zwolle had je indertijd een ijzerwarenzaak. Nu zijn wij niet van die klussers, maar als we een keer een schroef of een spijker nodig hadden, dan gingen wij daar graag heen. Er liep een wat oudere man in blauwe stofjas rond. Deskundig en zorgvuldig leidde hij je rond in zijn domein. Nadat je je keus had gemaakt, telde hij de hoeveelheid spijkers af. Met een bruinpapieren zakje stond je even later buiten. Alsof je dropjes had gekocht. “Plastic” verder lezen
Wat maak je menu?
Een groot voordeel van een satelliet schotel is de enorme hoeveelheid zenders. Als we wilden, konden we elk moment van de dag genieten van Bahn TV, CNN, Travel Television en allerlei Duitse, Franse en Italiaanse Tell Sell programma’s. Maar dat willen we niet.
Waar ons blik zo nu en dan wèl op blijft rusten is TV Gusto. Deze van oorsprong Duitse zender zendt kookprogramma’s uit. De hele dag. Tenminste, daar ga ik vanuit. Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest dat ik om drie uur ’s ochtends heb gekeken. “Wat maak je menu?” verder lezen
Wat maakte je menu?
Op zo’n triestige dag als gisteren ga je natuurlijk geen tortilla’s eten. Veel te vrolijk. Ook geen boterhammen. Te koud, te simpel. Een soep had goed gekund, ouderwetse Hollandse stamppot kon ook prima. Ik koos voor iets dat we hier allemaal lekker vinden. Iets verwarmends voor na de begrafenis, buiten onder de eik. Risotto. Riso cotto, gekookte rijst. “Wat maakte je menu?” verder lezen