Op zo’n triestige dag als gisteren ga je natuurlijk geen tortilla’s eten. Veel te vrolijk. Ook geen boterhammen. Te koud, te simpel. Een soep had goed gekund, ouderwetse Hollandse stamppot kon ook prima. Ik koos voor iets dat we hier allemaal lekker vinden. Iets verwarmends voor na de begrafenis, buiten onder de eik. Risotto. Riso cotto, gekookte rijst. “Wat maakte je menu?” verder lezen
Leeg
De ogen gebroken
Vacht dof en verward
Als een hoopje gevonden
Achter de struiken “Leeg” verder lezen
Hoera
Het was stil.
Hier.
Maar nu is mijn compu geopereerd en de desbetreffende chirurg kennende zal het voorlopig goed gaan. Móéten gaan, want ik ken mezelf en apparaten die op stroom werken… “Hoera” verder lezen
Kix voor nix
De inhoud van de net geopende pot pindakaas of chocopasta glanst je tegemoet wanneer je het deksel eraf haalt. Je pakt je mes en doorbreekt het onberispelijke oppervlak met een langzame beweging.
Roedel
Graag snuif ik de lucht op van ‘roedels’ waar ik -nog- niet bekend mee ben. Zo vond ik het op de school waar ik werkte erg fascinerend om de kids te horen vertellen over de dingen die zij meemaakten of meegemaakt hadden. Of het nu om Piratenfeesten, Turkse kookkunsten of een vluchtpoging uit Afghanistan ging, ik zoog hun verhalen op als een spons. Noem het maar gezonde nieuwsgierigheid, want dat is het natuurlijk. “Roedel” verder lezen