De woensdag voor het Alpe d’HuZes evenement wordt traditiegetrouw de Alpe d’HuZUS gereden. Dochters, vriendinnen, echtgenoten, nichtjes, noem maar op, beklimmen op deze dag de berg om zo daadwerkelijk te voelen wat de helden van donderdag keer op keer tijdens hun klim meemaken. Hier doen overigens niet alleen vrouwen aan mee. Diverse mannen, al dan niet verkleed als vrouw, stapten woensdag op de fiets. Zo ook Heinoër Gerard Blom die in een uitstekende vorm naar boven fietste. Op andere dagen van de koersweek kunnen ook anderen de uitdaging van de Nederlandse Alp niet weerstaan. Zo beklommen Heinoërs Mark Bouwhuis (16) en zijn coach-voor-een-dag Jan Brouwer, HuZes-renner, dinsdag de berg. Bouwhuis was ongetraind, een topprestatie!
Aan het begin van de week vroeg Nienke Stegeman (25) aan Loes Roelofs (16) of zij niet ook mee wilde gaan met Alpe d’HuZus. Deze Heinoërs zijn dochters van Salland d’HuZes-rijhders die donderdag 6 x de berg willen beklimmen. Loes: ‘Ik had er zelf nog niet aan gedacht, maar ik wilde het graag doen. Voor mijn vader die donderdag meerijdt en om zelf te voelen hoe het is.’ Bij dit tweetal sloot Karin de Graaff zich woensdagochtend spontaan aan. Die ochtend voelde Loes veel spanning. In wielertenue, op mountainbike en met helm vertrokken alle rijders aan de voet van de berg. Richting bocht 21 – bocht 1 is bovenop de berg- is het al meteen flink stijl. ‘Dat was heel zwaar,’ aldus Loes. ‘Ik zat in bocht 20 uit te puffen en dacht: ik doe het niet meer.’ Toch ging ze door. Van bocht naar bocht. Ze stelde steeds haar doel bij: nu naar bocht 18, dan naar 16. ‘Toen ik onder de 10 zat, kwam het gevoel: en nu maak ik het af!’ Na afloop, met het lijf nog vol adrenaline, kan ze het nog steeds niet bevatten. ‘Ik had dit niet verwacht van mezelf. Toen we met de auto naar beneden reden – onervaren HuZUS-rijders mogen niet afdalen, KdG- kon ik niet geloven dat ik daar zelf gefietst had.’ Mooi van de rit naar boven vond ze het onderlinge contact. ‘Elkaar oppeppen, motiveren, dat helpt allemaal toch zeker. Ook waren er langs de hele weg steeds mensen die je aanmoedigden en kreeg je alle hulp onderweg.’ De organisatie had 55 motorrijders ingezet die heen en weer reden. Zij controleerden bij alle rijdsters of het nog goed ging. Geen overbodige luxe, want velen gaan ongetraind naar boven. Dat gold ook voor Loes, Nienke en Karin. ‘Ik zwem. Dat is alles. Ik ben hier erg spontaan ingestapt,’ vertelt Loes. Haar vader André Roelofs is heel trots. ‘Op alledrie de meiden! Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat ze de top zouden halen. Zoals zij weg gingen vanochtend… Ik denk dat hun prestatie me heel veel motivatie geeft, morgen. Dit evenement maakt ongekende krachten los. Echt super gedaan!’ Spijt heeft Loes absoluut niet. ‘Ik heb een zere kont. En eigenlijk kan ik het nu nog steeds niet geloven. Dit vergeet je je leven lang niet!’
Dit verslag stond donderdag 3 juni 2010 in de Sallandeditie van De Stentor.
