Volgens mijn seizoens-specialist is de herfst meteorologisch al een paar dagen officieel begonnen. Weer-technisch gezien is hij al sinds halverwege juli bezig. De herfst, niet mijn specialist. En nu begint mijn lichaam zich ook al herfstig te gedragen.
Mijn keel doet rasprasp als ik slik. Ik hoef niet in een spiegel te kijken om te zien dat mijn keelgat roder en roder aan het worden is. Het lijkt net alsof de opening waar eten door mag glijden steeds kleiner en weerbarstiger wordt. Het schijnt dat je dan gewoon een onbelegde beschuit naar binnen moet werken. Al die kruimels zouden de bacteriën meeschuren.
Herfst dus. Vanochtend viel plagerig vlak voor mijn neus het eerste gele blaadje op de weg. Heel langzaam kwam het naar beneden gedwarreld. Een auto reed er meedogenloos overheen. Ik keek omhoog en zag dat er nog heel veel groenige blaadjes aan de takken vastgeplakt zaten. Dat vond ik wel geruststellend.
Slikken gaat trouwens erg lastig als je omhoog kijkt.
