Haastige spoed is zelden goed, zeker niet in de keuken. Gisteren wilde ik even boerenkool (uit eigen tuin, de sneeuw had ik er al af geschud) hakken.
En waar ik normaal heel secuur let op mijn vingerstand, ging het nu dus mis. Goed mis.
HAK!
Ik hakte dwars door mijn nagel en zelfs een simpel pleistertje kon de fontein niet stelpen.
Horror in de keuken.
De dokterassistente heeft me vakkundig verbonden met een drukverbandje. ‘Zal ik hem om je hand heen binden?’ vroeg ze nog.
Nou nee, ik voelde me zo al klunzig genoeg.
Dat verbandje moest er even om blijven zitten. Maar, wat is even? Typen gaat onhandig. Dus ik denk dat het er zo maar vanaf gaat. Wel weer een pleistertje erop, want bij het idee van een doorgehakte nagel draait mijn, anders zo sterke, maag zich spontaan om…
