Bij mijn ouders thuis staan zo her en der van die grote plastic tonnen. Er zitten restjes stof in of autootjes of lego. Handige opberggevallen.
Die grote tonnen, ze waren er ook van karton met een plastic hengsel eraan, bevatten eerder zeeppoeder. In de tijd dat moeder de vrouw geen auto ter beschikking had, moet dat een flink gesjouw zijn geweest van winkel naar huis.
Ze deden er ook niet zo lang mee, met dat poeder. Ik zie mijn moeder nog drie volle bakjes in het daarvoor bestemde zeepbakje van de wasmachine mikken.
Veel later hoorde ik dat de wasmiddelen in die tijd vooral vol met vulstoffen zaten. Zouden de heren fabrikanten dat grappig hebben gevonden? Al die huisvrouwen die zich een breuk sjouwden aan de enorme tonnen met zeep?
Later werden de vulstoffen eruit gehaald en werd het product vernieuwd: ‘Nu geconcentreerd’ of ‘Extra compact’. En daarna ‘Driemaal geconcentreerd’.
Gisteren zag ik Sonja Bakker voorbij komen die een vloeibaar wasmiddel aanprees dat nu in afgeslankte (ja,ja, leuk gevonden!) vorm in de winkel stond. En even later een ander merk dat, hoe toevallig, ook kleiner was geworden.
Je vraagt je af hoeveel druppels of korrels we in toekomst nodig zullen hebben om een schone was te krijgen…
