Eens per week werk ik me in het zweet op te harde muziek. Dit gebeurt in een zaal vol vrouwen en één man. Het is een vaste groep maar toch komt het weleens voor dat er nieuwelingen meedoen. Al dit gehops en gespring gaat in vaste patronen en ritmes en wat al niet meer. Pik dat maar eens op als groentje!
Gisteren had ik een beetje medelijden met de nieuwtjes. Ondanks de airco werd het gedurende de les bloedheet en benauwd in de zaal. Dapper, maar onwennig bleven ze met rode gezichten meespringen en al die vreemde bewegingen nadoen. Het was aandoenlijk. Sommige pubermeisjes hebben iets onwennigs met hun eigen lichaam over zich en tijdens deze les kwam dat haarscherp naar voren. Als toeschouwer krijg je dan de neiging om op hen af te stappen en te zeggen: het komt allemaal wel goed, hoor!
Ik weet er alles van…
