Het ziet er weer vrolijk uit in het weiland achter mijn huis. Steeds meer rode en blauwe vlekken kleuren de wei.
Van ver kan de schapenboer nu zien of zijn ooien al bezoek van de ram hebben gehad. De ene ram zorgt voor het blauwe, de andere voor het rode deel van de kudde. En dat allemaal dankzij een zeer doeltreffend stempelkussen dat door middel van riempjes om de borst van de ram gebonden zit. Fijn dat sommige dingen in dit leven nog zo heerlijk simpel zijn.
Wat me wel meteen opvalt is het spreekwoordelijke zwarte (lees: bruine) schaap. Het zijn er zelfs twee in dit geval. Ik vrees namelijk dat mijn buurman, de schapenboer, bijna met zijn neus bovenop de kontharen moet zitten om ook maar het kleinste snufje kleurstof te kunnen ontdekken. Van een afstand is en blijft het hele schaap bruin.
Overigens is niet de hele kudde rood of blauw. Enkele exemplaren zijn inmiddels paars gekleurd. Die rammen hebben het er maar druk mee.
