Kleumend stond ik in het pashokje. De winkel was nog niet echt opgewarmd zo vlak na de Paasdagen. Ik had staan twijfelen, zou ik wel gaan passen?
Het was zo’n dag dat moeder natuur iedereen in de maling neemt. Sneeuw, hagel, harde windstoten en dat allemaal in de lente!
Wat nou, broeikaseffect?
Wat nou, Amersfoort aan zee?
Gewoon ouderwets: maart roert zijn staart! En hoe?!
Narcissen zuchtten onder een vrachtje sneeuw, niet gevonden paaseitjes verdwenen onder de witte laag.
Ik moest denken aan een gewoonte uit vroeger tijden. Na Pasen werden de winterjassen opgeborgen om plaats te maken voor zomergoed. Het maakte niet uit hoe vroeg Pasen viel. Een oud collega vertelde me ooit dat hij in zijn korte broekje door sneeuwhopen moest ploeteren.
In het pashokje had ik mijn sokken aangehouden. Ik rilde en kleedde me weer aan. Bij de kassa rekende ik af en liep daarna met een tasje naar buiten. De sneeuw was gesmolten en zag er grijs en papperig uit. De zon scheen.
Ik was blij. Ondanks het feit dat ik hem voorlopig nog niet aan zou kunnen doen. Mijn nieuwe bikini.
