Het gaat nu in rap tempo overal van het land af, al dat maïs. Het gebrom van hakselaars en trekkers houdt de hele dag aan. Zelfs in het donker wordt doorgewerkt.
Net zwaaide mijn buurmeisje me toe vanaf een hakselaar. Alle hens aan dek. Het geeft hier in Salland altijd een hectisch sfeertje. Iedereen is blij als het land weer kaal is en het gehakselde spul op het erf ligt.
De akkers komen er weer winterachtig bij te liggen. Volgend jaar begint de cyclus van voor af aan. Omploegen, maïs erin, prille frisgroene plantjes die opkomen, stijve lange stengels in rechte lijnen en dan maar weer oogsten.
De seizoenen zijn hier vastomlijnd. Deze tijd van oogsten en je klaarmaken voor het schrale seizoen heeft iets triestigs. Afscheid nemen van de zomer. Je neerleggen bij het ritme en de regelmaat van ons klimaat.
In de moestuin merk ik het ook. De basilicum die er een maand geleden overvloedig bijstond is veranderd in kale takjes. De peterselie doet haar best, maar dat zal niet lang meer duren. Ik hoop dat de eerste nachtvorst voorlopig uitblijft, want ik wil graag nog wat courgettes oogsten.
Aan de andere kant: na die eerste nachtvorst kunnen we wel eindelijk boerenkool gaan eten! En dat is ook wat waard!
