…eerdere berichten ben ik nu helaas NIET aan het zeilen. Dat is best moeilijk voor me, want dezer dagen is het echt het meest fantastische zeilweer van de wereld: wind en zon.
Maar goed, ik was verstandig en bleef thuis.
En leun dezer dagen tegen een kwast en roller aan. De kamers van de jongens moeten af, zodat we een beetje uit de puinhopen kunnen.
Gelukkig vordert het gestaag: een kamer is af, alleen de vloer moet nog en daarvoor komt onze super buurman morgen helpen. De andere kamer krijgt nog een latex laagje en en ook daar moet de vloer nog met de Woodboy geschuurd worden.
Van dit apparaat kregen Maarten en ik vandaag spontaan de slappe lach! Wat een ding…. Je zet hem aan, een hoop herrie en wil dan niets liever dan hem meteen weer loslaten. We waren als de dood dat hij een enorme schuurkuil in de vloer zou maken en konden en durfden er niets mee. Vandaar de slappe lach.
Gelukkig hebben we een ECHTE buurman die onverschrokken en bovenal erg handig is. Dus met die vloeren komt het morgen ook goed. Na het schuren een laklaagje of twee eroverheen en dat kunnen de bedjes er weer in….
NB: de foto is niet van ons. Hier zit vooral Schelpenwit op de muren. Bij oudste is een muur Mandarijn en bij jongste is een muur Sein. De laatste kleur is groen, bij de andere benamingen kun je je vast wel iets voorstellen.
