Precies een week geleden had ik een typische sentimental journey. Ik reisde per trein naar Arnhem om iets belastingaangifteachtigtechnisch te doen. Zoals ik al tegen Helle, die me hielp, zei: Wat ben ik blij dat jij het allemaal wel snapt!
Maar goed, deze reis naar mijn oude studiestad bracht heel veel herinneringen terug. Ik zag tot mijn grote ontsteltenis dat mijn oude huis bij Station Velperpoort weggevaagd was. Niet dat dit nou zo’n bijzonder huis was, eerder een bouwval, maar goed. Nog schokkender was dat ze zeker drie van de vier reusachtige kastanjebomen waar ik altijd met veel plezier op uitkeek omgehakt hadden. Er was een afzichtelijk kantoorpand voor in de plaats gekomen.
Alles van waarde is weerloos…
Zo waren er nog meer dingen veranderd. Het station is nog steeds een grote puinbak. Ze zijn daar vlak na mijn afstuderen mee begonnen en nog steeds is het niet klaar. Echt te erg voor woorden!
In de stad zelf was er gelukkig niet heel veel veranderd. De oude dependance van de kunstacademie stond nog fier overeind en was nog steeds niet afgebroken. In die grote ruimtes bij het Gele Rijderplein heb ik heel wat uren staan modeltekenen. En bij de fonteinen daar vlakbij zaten we dan in de pauzes in het zonnetje lekker artistiek te wezen…
In de ronde kerk aan de andere kant kreeg ik mijn diploma. En vlak daarbij zit het lekkerste bakkertje van Nederland. Nou ja… één van de lekkerste bakkers dan, er zijn er natuurlijk nog meer.
Tot mijn grote vreugde was het niet eens heel druk in de winkel. Op zaterdag staan ze rijen dik tot op de straat. In mijn studietijd fietste ik daar ’s ochtends vaak langs om dan een verse tijgerbol of grofjes te halen. Die typische krakendverse rozijnenbolletjes… Natuurlijk moest ik dat alles en nog veel meer nu ook weer kopen!
Op de terugweg in de trein proefde ik letterlijk de smaak van mijn studietijd. Heerlijke jaren!
Wat zeg ik?
Zalig!
