Bij ‘bord op schoot’ denken de meeste mensen natuurlijk aan zondagavond voetbal kijken op Studio Sport. Bij ons thuis hadden we om 19 uur natuurlijk al lang gegeten. Nee, de uitdrukking ‘bord op schoot’ was slechts twee weekenden per jaar in ons gezin van toepassing. Tijdens het EK en WK schaatsen wanneer de gordijnen reeds ’s middags dicht gingen om de laag staande winterzon te weren van het tv-scherm waar Hilbert, Frits en Yep de strijd aanbonden tegen de vier S’-en (Sjobrend, Storholt, Stensen en Stensjemmet) uit Noorwegen.
In mijn eigen gezin hanteren we geen vaste tijden om te eten. Wanneer we trek hebben of zin krijgen om te koken beginnen we in de keuken. Vanavond liep het dus al tegen zevenen toen ik, na twee en half uur, klaar was met gras maaien en mijn vrouw een heerlijke tomatentaart uit de oven toverde. Samen met sla en tuinbonen uit onze groentetuin een plaatje om uit een lifestyle-glossy te knippen…
Op eens schoot me te binnen dat ‘Te land, ter zee en in de lucht’ weer op de buis was! Daar hadden we het vanochtend nog over gehad. Ik riep de jongens en na de aankondiging van deze magische show sprintten ze vanuit de tuin de kamer in. ‘Gaan we voor de tv eten?’ vroegen ze gretig. Daar hoefde ik niet lang over na te denken: wat een jeugdsentiment! Er werden zelfs fragmenten uit 1977 getoond, waarschijnlijk heb ik die destijds met mijn eigen vader ook al gezien. (Mijn vader is, net als ik, een liefhebber van stuntelende, vrolijke en langzaam ten ondergaande kandidaten.) Mijn zoons bleken al aardige kenners te zijn: verschillende deelnemers werden herkend van andere uitzendingen en ‘die meneer had vorige keer de originaliteitsprijs’. Tijdloze tv!
