Je krijgt er zoveel voor terug…
Zo beland je nog eens op plekken waar je anders niet zou komen. Gewoon omdat je daar zonder kinderen niet heengaat. Zo stond ik laatst op een plein waar de band Topstars een concert gaf. Mijn jongens jumpten op de muziek, keken soms naar het podium, maar zochten vooral op de grond naar munten en bierdopjes.
Ik daarentegen stond gefascineerd toe te kijken. De band Topstars is een product van dezelfde studio waar ook Kabouter Plop en K3 uitkomen. Een kinder boyband dus. Zoals te verwachten viel, stonden er vlak voor het podium heel wat jonge meisjes luidkeels mee te zingen. Maar ook flink wat jongens bevonden zich onder het publiek. En op het podium dus vier jongemannen van begin twintig, schatte ik, die vrolijke liedjes zongen met dansjes erbij. Niet zo ingewikkeld en strak geregisseerd als bij K3 -dat weet ik omdat ik daar weleens met mijn nichtjes ben geweest-, het mocht blijkbaar wat losser van Studio 100. Fijn voor die jongens.
Zouden ze dat nou leuk vinden, dacht ik. Je houdt van zingen, dansen en dan sta je voor een publiek waarvan het gros jonger is dan twaalf. Het is een dankbaar publiek. Dat wel. Maar waar Karen, Kristel en Kathleen tot in de eeuwigheid doorgaan met zingen voor kleine meisjes, kon ik me dat bij deze jongens niet goed voorstellen. Bij die meiden van K3, inmiddels vrouwen, komt nog iets moederlijks om de hoek kijken. Dat zouden deze jongens niet hebben. Leek me.
Na afloop moest jongste plassen en dus liep ik even mee naar de wc’s. Die waren opgesteld aan de zijkant van het podium. Terwijl zoonlief zijn best deed, viel mijn blik op wat meiden die zich bij een geblindeerd hek hadden opgesteld. Ze wachtten en keken hoopvol naar de spleet van het hek. Ik knipperde twee keer met mijn ogen.
Groupies?
Ik keek wat beter: ze moesten minstens een jaar of veertien oud zijn. Ze hadden zich feestelijk aangekleed met staartjes, kleurige kettingen en kleding die het midden hield tussen carnaval en kleuter. Dit waren fans. Topstars fans. Een gevoel van ontzetting bekroop me.
Dan ben je dus een jongen die net op het podium vrolijk liedjes voor meisjes heeft gezongen, daarna moet je, want dat heeft Studio 100 je opgedragen, aardig doen tegen je fans. Al je fans. Handtekeningen uitdelen, glimlachen, handjes geven, knuffelbeertjes in ontvangst nemen.
Op de site van Topstars las ik dat één jongen ermee gestopt is en zich op de musicals gaat storten. Een ander is bezig met audities. En dat zal de rest ongetwijfeld ook doen.
Heel verstandig.
