‘Het wordt steeds sneller donker, het wordt steeds vroeger laat…’
Huub was weer als vanouds aan het zingen. Geweldig hoe hij een zaal kan opzwepen! Terwijl ik dicht bij het podium stond te genieten, schoot er een gedachte door me heen. Want zo vlakbij zie je van alles…
Dus eerlijk is eerlijk: hij wordt er niet jonger op, onze Huub.
Meteen nadat deze gedachte door me heen was geschoten, realiseerde ik me dat dit natuurlijk ook voor mij gold. En eigenlijk voor het hele publiek dat in die zaal stond. Allemaal van mijn leeftijd, een paar uitschieters naar boven en onderen daargelaten.
Terwijl ik mee deinde op de volgende stamper uit hun enorme repertoire, ging ik nadenken. Wanneer had ik De Dijk voor het eerst live gezien? Dat was ooit op een plein in Ede. Ik zat net op de kunstacademie en was er met een vriendin heen gegaan. Ook toen stond ik vooraan. Het was niet druk geweest. Maar wel erg leuk.
Hoeveel jaar geleden was dat ook alweer?
