Met kinderen beleef je nog eens wat. Zo kan het gebeuren dat je om half 1 ’s nachts de spaghetti, als zodanig, van de muren staat te schrapen omdat jongste plotseling heftige buikgriep heeft gekregen. En zo kan het ook gebeuren dat je internet afspeurt naar een middeltje om lijm op te lossen.
Het was best grappig verzonnen, eigenlijk. Heel grappig zelfs. Oudste had, aangestoken door alle 1 april verhalen in de Donald Duck, een goede grap uitgehaald op school. Thuis vertelde hij vooral over de grappen die anderen hadden bedacht.
2 April werd ik aangesproken door de hoofdmeester. ‘Of we verstand van lijm hadden,’ vroeg hij cryptisch. Meer zei hij niet.
3 April kwam de aap uit de mouw: oudste had zijn juf een poets willen bakken. Hij had lijm op haar stoel gesmeerd. En dan niet van die behangersachtige lijm waar de gemiddelde kleuter zich misselijk aan mag eten…, nee, hij had een greep naar de Uhu schoollijm gedaan. ‘Extra sterke kwaliteit!’
Tips? Iemand?
