Gisteren werden we tijdens de lunch opgeschrikt door een hartgrondig ‘MIEUW!’. Zo’n typisch mauwtje zoals alleen heel kleine katjes dat kunnen mauwen. Wat bleek? Onze Minoes was aan het bevallen in het doosje dat ik in een hoek van onze woonkeuken had neergezet. Nummer één (te herkennen aan de streep een op zijn voorhoofd) was zomaar ongemerkt ter wereld gekomen.
Van alle plannen die ik voor die dag had, kwam natuurlijk niets. De hele middag heb ik met mijn neus bovenop de bevalling gezeten! Ook de kinderen hebben er heel veel van gezien. Mooie planning, zo aan het begin van de meivakantie.
En wat deed ze dat goed, die Minoes van ons…
Alsof ze nooit anders gedaan had, beet ze het stevige vlies om de kittens door. Daarna likte ze het kleine katje droog en schoon.
Nummer drie en vier kwamen vlak achter elkaar. Samen met twee buurvrouwen, die dit niet wilden missen, leefde ik mee. Want je denkt misschien dat dieren dat zomaar even doen, maar ook poezen krijgen die lichte paniek in de ogen als het hoofdje staat, hoor! Maar zoals moeders in de mensenwereld dat ook doen, we moeten wel, perste ook deze poes de baby er dan met een diepe, welgemeende pers uit.
En wij drieën persten onbewust toch mee…, want zo werkt dat gewoon.
Uiteindelijk kreeg Minoes vier prachtige kindertjes. Allen levendig en gezond. Zonder hulpmiddelen, helemaal op eigen houtje!
Nu ligt ze met -grotere- doos in een bench zodat ze een rustig plekje alleen voor zichzelf en haar nestje heeft. Minoes is een lieve moeder die vaak heerlijk genietend ligt te spinnen terwijl haar kroost de buikjes volzuigt.
De oogjes zijn nog dicht, maar toch weten ze de weg naar de melk al goed te vinden.
En ik?
Ik kan me maar lastig losscheuren van zulke schattige wezentjes….!
