Waarschijnlijk komt het door de genen die ik van mijn opa gekregen heb. Hij neusde graag rond op het Waterloopplein. (Ik ken de correcte spelling, maar vroeger dacht ik altijd dat het iets met lopen en water te maken had, vandaar…) De meest gekke vondsten duikelde hij daar op. Zo herinner ik me een glazen mini-serviesje met kannetjes van amper 7 centimeter hoog. O zo handige tafeltjes die om de een of andere vage reden nog steeds in mijn bezit zijn. Waarschijnlijk weet ik me nog niet eens een kwart van zijn vlooienmarktschatten te herinneren. Ik was tenslotte erg jong.
Maar altijd moet ik aan hem denken als ik mezelf loslaat in een kringloopwinkel of vlooienmarkt. Wat zal ik vandaag tegenkomen? Zijn het gekke jaren zeventigprullen die we zelf ooit ook in huis hadden? Een poster die bij een vriendinnetje hing? Een mooie vaas? Viezige dingen waar je met een grote boog omheen loopt? Een jas die op mij hangt te wachten? Rubberen laarzen voor de jongens?
Ik heb mezelf een tijd verboden om erheen te gaan. Het huis was vol. Vandaag mocht het. Een uurtje tijd doden temidden van rommel.
Of toch schatten?
Heerlijk!!!!
