Vanaf het moment dat de dokter onder de beentjes keek en zei dat het een jongetje was, verheugde Maarten zich op het fenomeen voetbal. Toen daar later nog een zoon bij kwam, werd de voorpret alleen maar groter.
Met twee zonen op voetbal kan Maarten zijn geluk niet op. Vol overgave kwijt hij zich van zijn leiders- en trainerstaken.
Vorige week bereikte hij een nieuw hoogtepunt: het voetbalfeest. Op initiatief van jongste* werd onze tuin overspoeld met F-jes die zich na afloop volpropten met patat en frikandellen.
Ik kon niet goed zien wie er het meest van genoot…
*Na een jaar van alleen maar verliespartijen vond hij dat er dit seizoen na drie winstpartijen maar eens een groot feest moest komen.
3 Reacties to “Voetbalgeluk”
Dit delen: 
September 16th, 2008 at 11:58 amWat fijn dat je dit er hebt opgezet. Het ‘voetbalfeest’ was zoiets waarbij ik weer hevig melancholiek kon terugdenken aan toen ik nog een jongetje was. Ongeveer het allerleukste wat er is. (Dit kan hooguit overtroffen worden door een tochtje schaatsen met de jongens in Giethoorn…)
September 16th, 2008 at 12:10 pmIk wil jullie graag even doorverwijzen naar de column van Ronald Giphart in de Volkskrant van gisteren (ma 15-9) getiteld ‘Voetbal is liefde’. Prachtig verslag van ouders van E-tjes langs de lijn in de stromende regen. Ik kan geen link op de VK-website vinden maar zal het knipsel voor jullie bewaren.
September 18th, 2008 at 7:56 amVoetbal interesseert me maar matig maar wel wanneer de middelste van ons moet spelen. frikandellen mag altijd