Vanavond komt mijn nicht eten.
‘Ik verheug me erop,’ zei ze nog. ‘Want jij hebt het altijd over lekker eten.’
Dat klopt. Daar heb ik het vaak over. Heel vaak. Zelfs op internet heb ik het erover. Het is een soort afwijking waar vooral mijn gezin elke dag van profiteert. En ik kook ook graag voor anderen. Echt.
Maar op de een of andere manier legt zo’n opmerking best een druk op me. En ik begrijp natuurlijk ook wel dat het grappig bedoeld is en helemaal niet om me in de stress te jagen. Maar toch.
Waar ik me iedere dag totaal geen zorgen maak over het wel of niet lukken van gerechten en gewoon maar wat doe, schieten er vandaag allerlei rampen door mijn hoofd. Want het moet natuurlijk wel goed gaan.
Raar.
Morgen komen er ook weer mensen eten. Die hebben verder niks gezegd, maar je zult het zien. Ook dan heb ik hetzelfde gevoel.
(nicht, maak je maar geen zorgen: het wordt best lekker, hoor!)
