Vandaag at ik patat, die ik niet eens zelf maakte. De titel moet dan ook eigenlijk zijn: Wat maakte je menu?
Laatst, en een andere keer ervoor ook, maakte ik zelf pita broodjes. Je zou kunnen denken: waarom maak je die dingen zelf? Je koopt ze voor bijna niets in de super. Zo’n verpakking waar twee keer vier of vijf broodjes in zitten. Even in de oven en hopla: pita!
Maar ach, af en toe heb ik de onbedwingbare neiging om dat soort dingen gewoon zelf te maken. Deden ze vroeger tenslotte ook. En in sommige landen doen ze het dagelijks. Dat zelf pita’s maken. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
Op de middelbare school studeerde ik een tijdlang samen met een meisje van Palestijnse afkomst. Dat wist ik niet, dat Palestijnse, maar daar kwam ik achter toen ik bij haar thuis kwam. Arafat lachte me tegemoet vanaf de muren.
Ik kwam daar voor een biologiewerkstuk. Het zal aan het eind van een schooldag geweest zijn. Toen we binnen kwamen, zat haar moeder op de grond. Ze was druk bezig met platte broden. Grote platte broden. In die tijd had ik nog nooit een pita gezien, maar nu weet ik dat deze erg groot uitgevallen waren.
In die tijd had ik uberhaupt nog nooit iemand zelf brood zien kneden of bakken, dus dit vond ik wel erg bijzonder. Helaas heb ik van het bakken weinig meegekregen omdat we naar boven gingen. Dat biologiewerkstuk, weet je nog.
Zodra het tijd was voor de thee gingen we naar beneden. Een rijkelijk gedekte tafel straalde me tegemoet. Niks geen kopje thee met een biskwietje, gegeten zou er worden!
Als sprieterige puber kon ik wel wat lijen in die tijd en ik begon met smaak te eten. Verse broodjes, gevuld met van alles en nog wat. En die lieve moeder bleef maar aandringen: neem nog wat, proef dit eens. Ik herinner me dat ik tjokvol op de fiets naar huis zat. En na die 16 kilometer plofte ik nog steeds! Weinig gegeten met het avondeten die bewuste dag.
Maar goed, zo ingewikkeld zou dat pita-maken toch niet zijn?
Dat is het ook niet! Je moet alleen de rust hebben om het deeg te laten rijzen. En om de uitgerolde pita’s ook nog eens te laten rijzen. En de oven (liefst gas, dat bakt echt het beste!) op de juiste temperatuur te zetten. Dan komt het allemaal goed met die pita’s. Bovendien zijn ze echt veeeeeel lekkerder dan die voorverpakte boterhammen die net doen alsof ze pita zijn.
