Een groot voordeel van een satelliet schotel is de enorme hoeveelheid zenders. Als we wilden, konden we elk moment van de dag genieten van Bahn TV, CNN, Travel Television en allerlei Duitse, Franse en Italiaanse Tell Sell programma’s. Maar dat willen we niet.
Waar ons blik zo nu en dan wèl op blijft rusten is TV Gusto. Deze van oorsprong Duitse zender zendt kookprogramma’s uit. De hele dag. Tenminste, daar ga ik vanuit. Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest dat ik om drie uur ’s ochtends heb gekeken. Het aanbod is gevarieerd. Programma’s van de BBC met topkoks worden afgewisseld met Duitse studio uitzendingen waarin gekookt en geproefd wordt. De programmering is zo precies, dat we op ons zapmoment altijd terechtkomen in het studio programma ‘So smeckt die Welt’.
Gisteren was er een kok in de kookstudio die Indiaas wilde koken. En net als alle andere koks die in de tv keuken te gast zijn, had ook hij problemen met de fijnafstelling van het keramische fornuis dat zich onder de studiolampen bevindt. Ik vermoed dat de koks gewend zijn om op gas koken. Want iedere keer is het weer raak: op het moment dat iets even snel gebakken moet worden, wordt er verwoed aan de knoppen gedraaid. De kok kijkt zo subtiel mogelijk naar de presentator. Die grijpt in en begint onder monter geklets zich met de pannen en de hitte eronder te bemoeien. Niet iedere tv kok kan daartegen. Ik heb weleens gezien hoe een Italiaanse kok de presentator met onderdrukte ergernis weg manouevreerde. De sfeer werd om te snijden.
De Indiase specialist keek hulpeloos rond. Hij had al minstens zes keer aan de onderkant van de platte broodjes in de koekenpan gekeken. Deze zagen nog net zo wit als toen ze erin gelegd werden. Na wat woordeloos heen en weer gekijk tussen presentator en kok, kwam de eerste met een oplossing. Er werd een korte break in gelast. En daarna… waren de broodjes ineens klaar.
