Soms mislukt er weleens iets. Ook al heb je het vaker gemaakt, heb je je nadrukkelijk aan alles gehouden in je kookboek, kookwekker keurig gehoorzaamd toen hij afging, soms kan het dan toch nog mislukken.
Vorige maand maakte ik het ook: rotolo. Een pastarol gevuld met groente en ricotta die in een theedoek gerold wordt om daarna gekookt te worden. Destijds maakte ik tegelijkertijd iets anders, dus moest ik mijn hoofd op twee gerechten zetten. Bovendien moest de rotolo, eenmaal klaar, lang blijven liggen omdat de eters maar niet op kwamen dagen. Met wat improviseren en geduld stond er uiteindelijk een onverwachts hemels maal op tafel. We keken het van elkaars borden af…
Dat wilden we nog wel een keer, zo’n hemelse maaltijd. Dit keer maakten we het voor onszelf. Het zou nu genoeg zijn. Dus de pasta werd gedraaid, de vulling werd geoogst en verwerkt. Er werd geduldig gekookt. Tafel gedekt. Roseetje erbij, we waren er klaar voor.
Maar het mislukte dus.
