Sinds een paar jaar gaan we zelf op vakantie naar Frankrijk. Voor die tijd was mijn vaste vraag aan mensen die deze kant opgingen steevast: wil je voor mij een pot Dijonmosterd meenemen?
Misschien is het maar goed dat ik nu zelf inkopen kan doen want ieder jaar neem ik er meer mee. Dacht ik vorig jaar genoeg te hebben aan drie flinke potten, dit jaar reserveer ik een plekje voor zo’n vijf potten. En waarom dan toch?
Ik vermoed dat het leeuwendeel van die potten verdwijnt in de tomatentaart die ik veel maak en die iedereen hier graag eet. Vandaag maakte ik hem ook weer, helaas zonder Dijon mosterd, dus hij smaakte net even anders dan normaal.
Omdat we de komende tijd op vakantie zijn en dus niet of weinig hier zullen komen (hangt af van behulpzame buurmannen met laptops op campings…) dacht ik dat het misschien wel leuk was om een recept op te schrijven om jullie iets te doen te geven al die tijd. Vandaar: Tomatentaart
De bodem maak je voor een bakvorm van zo’n 28 a 30 doorsnede zo: doe 180 gram bloem samen met 90 gram in blokjes gesneden ijskoude boter in een mengkom. Snuf zout erbij. Wrijf de boter fijn tussen je vingers. Dit moet snel. Als de inhoud van je kom eruit ziet als broodkruim mag je er 1 1/2 eetlepel ijskoud water bijdoen. Meer kan, maar dan krimpt je deeg meer in de oven. Nu ga je kneden. Doe dit door met je hele hand te werken. Vuist erin, goed duwen met de palm van je hand, gewicht in de strijd werpen. En wanhoop niet, die bal deeg komt er heus wel!! Ga dus gewoon door. De bal mag rusten, maar als ik veel haast heb, ga ik hem meteen uitrollen op een bebloemd aanrecht. Deed ik vandaag ook. Deegplak in beboterde en bebloemde vorm leggen, bodem inprikken. Klaar. -en natuurlijk kun je kant en klaar deeg gebruiken, maar dit is wel zo lekker!-
Nu ga je de bodem flink insmeren met Dijon mosterd. Daarop komen in plakken gesneden tomaten. De hele bodem bedekken. Tot slot bestrooi je alles met de lekkerste kaas die je kan vinden. Twintig minuten (zo ongeveer) in een oven van zo’n 200 graden bakken tot hij goudbruin is geworden. Even af laten koelen en aanvallen!
De taart van vandaag heb ik buiten op de foto gezet. Degene die nu idyllische beelden krijgt van onze familie die aan de tuintafel zit te eten moet ik teleurstellen… (dat was ik zelf ook enigszins) Lees het stukje Tijdloos maar.
