Er zijn al veel mensen die snakken naar de lente. Op zich zou een beetje zon niet verkeerd zijn, maar zo vreselijk vind ik het ook weer niet. Steeds als ik buiten met de hond loop, denk ik bij mezelf: ik vind het eigenlijk een topwinter. We hebben ijs gehad, gewoon kunnen schaatsen, sneeuw, meerdere malen zelfs en de grond is ook nog goed bevroren.
Net liep ik, goed ingepakt, door het bos. Er vielen sneeuwvlokken die zacht tikten op het oude herfstblad dat nog overal ligt. Ondertussen waren de mezen om het hardst aan het roepen naar potentiële vrouwtjes.
Het is waar, de lente staat om de hoek, maar dit koude, stille jaargetijde heeft zo zijn charmes! Mits het maar goed winter is. Kwakkelwinters mogen wat mij betreft meteen overgaan in een warme lente.
