Hij bracht ons van oost naar west en van noord naar zuid. Hij was al wat ouder, maar deed het graag en zonder morren. Vonden we hem in het begin maar lelijk, in de jaren die volgden hechtten we ons steeds meer en meer aan hem. Zijn binnenkant bleek namelijk oertrouw. Op hem konden we bouwen!
Hij werd ouder en fragieler. Toch ging hij zonder gemopper door. Tot een expert zei dat het zo echt niet langer kon. Zijn keuring zou dit jaar negatief uitpakken. Oplappen was niet meer de moeite waard.
Het was slikken. Gelukkig hadden we nog een paar maanden samen om het nieuws te laten bezinken. Maanden waarin hij zijn trouw aan ons eens en temeer bewees. Maanden waarin een unieke band bezegeld werd. Alsof er niets aan de hand was, alsof we hem niet afgeschreven hadden, bracht hij ons waar we heen wilden. Geen gebrom, geen gemopper. Hij liet ons niet staan.
We raakten aan het twijfelen. Konden we hem echt niet tot het allerlaatst bij ons houden? Hij, die ons altijd trouw was gebleven…
Soms moet je keihard zijn. Een knoop werd dus doorgehakt.
Deze week nemen we afscheid van onze oude trouwe Sunny Boy.
