Dat het internet vreemde kanten heeft, daar had ik al heel lang zo mijn vermoedens over, maar tegenwoordig merk ik het in de praktijk.
Deze site heeft een voor en een achterkant. De voorkant is waar je nu zit te lezen. De achterkant, daar kan alleen ik komen. Ik schrijf er mijn stukjes, ‘approve’ commentaren en plaats er foto’s.
De laatste maand ben ik drukker dan anders aan de achterkant van Een lang weekend. Op de een of andere manier is deze site in beeld gekomen bij duistere spam-typetjes. En die maken er een heuse sport van om me van alles en nog wat te mailen in de vorm van commentaar op een stukje. Onder vermelding van ‘interesting site’ of ‘good resources here’ krijg ik allerlei links naar plekken op het web waar een weldenkend mens niet naartoe klikt.
Ik vind ze maar dom. Ondertussen moeten ze toch door hebben dat ik alles wat ze sturen als spam markeer.
Toch hebben al hun acties mij ertoe gedwongen eens goed in alle hoeken van de achterkant te gaan kijken. En zo kwam ik in een donker zijgangetje van de achterste kamer erachter dat ik bepaalde woorden op een lijst kan zetten. Het begon met enkele onschuldige woorden, maar intussen is het een, hoe zal ik het zeggen, interessante opsomming van bijzondere Engelstalige woorden aan het worden.
Met recht een zwarte lijst!
