Jarenlang was de meikever iets exotisch voor mij. Ik kende hem alleen maar van plaatjes uit kinderboeken waarin hij aan een touwtje rondvloog. Dat zoiets kon! Een insect aan de riem. En nooit, maar dan ook echt nooit had ik er één in het wild gezien totdat ik in het oosten des lands ging wonen.
Het eerste voorjaar al kwam mijn oude buurman op een avond geheimzinnig lachend naar me toe. ‘Kijk eens,’ zei hij grijnzend terwijl hij zijn hand opende. Het was de bedoeling om me aan het schrikken te maken. Dat lukte ten dele omdat ik meteen daarop gefascineerd in zijn hand zat te gluren. Wat was dat nou voor een monsterlijk ding? Leefde dat in Nederland?
Het bleek een engerling te zijn, de larve van de meikever. Dus die beesten bestonden echt!
We zijn nu een paar jaar verder en het lijkt net of ik er ieder jaar meer zie. Ze kruipen door het gras, vliegen traag zoemend rond of liggen platgereden op de weg. Ik heb er nog geen aan een touwtje zien rondvliegen.
