Vroeger vond ik het fijn om samen met een vriendinnetje in de bosjes een hut te maken. Dat deze struiken niet meer waren dan een stukje plantsoen in het plaatselijke park kon de pret niet drukken. Zodra er genoeg blad aan de takken zat, doken wij onder in onze geheime hut. We speelden er en zorgden dat we stil waren als er mensen langs liepen. “Verstoppen” verder lezen
Onwennig
Terwijl het buiten langzaam echt voorjaar werd en de wereld doordraaide zoals altijd, stond ons leven op zijn kop. Een absurde situatie.
Nog steeds suddert het na in mijn lichaam, maar nu wil ik de dagelijkse routines graag weer oppakken. Schrijven, dus. Maar waarover? “Onwennig” verder lezen
Milde milt
Schrijven?
Nou… voorlopig nog niet, vrees ik. Maar ik denk dat Maarten genoeg inspiratie opdoet voor nieuwe letters. Hij ligt met een dummie en een potlood in het ziekenhuis. Genoeg stof tot schrijven. En observeren.
Veujoar 3
In de moestuin lijkt de boerenkool wat verward. De temperaturen van de laatste dagen moeten voor deze wintergroente tropisch aanvoelen.
Veujoar 2
De mezen in het bos roepen elkaar. Overal zie ik stelletjes: waterkippetjes, zwanen, waterhoentjes en vandaag zag ik zelfs twee reigers met elkaar op vliegen.
Het hangt in de lucht. Het voorjaar.
De kippen ruiken het ook en leggen iedere dag een ei. De lente heeft zich zelfs onder in het huis genesteld; de aardappels in de kelder krijgen scheuten…