Terwijl het buiten langzaam echt voorjaar werd en de wereld doordraaide zoals altijd, stond ons leven op zijn kop. Een absurde situatie.
Nog steeds suddert het na in mijn lichaam, maar nu wil ik de dagelijkse routines graag weer oppakken. Schrijven, dus. Maar waarover?
Over de momenten dat je eigen wereldje stil lijkt te staan en je tóch door moet? Kinderen naar school brengen, hond uitlaten, koken? Alles op de automatische piloot doen…
Je verwonderen dat je dat allemaal ook nog gewoon kan? Zelfs schrijven…
Het is absurd geweest.
En nu graag weer terug naar normaal. Alsjeblieft.
Ook al heeft het even tijd nodig.
Dit delen: 
