‘Nou, dat lijkt me weer wat overdreven. Dat hebben wij niet nodig.’
Het was op de Startersdag van de Kamer van Koophandel. Vorig najaar. Een week ervoor was bij mij het muntje gevallen om ‘voor mezelf te beginnen’.
Maar wáár te beginnen?
Een oude rot in het vak raadde me de Startersdag aan. Ik?! Op een Startersdag? Van de Kamer van Koophandel? Ik leek wel een wandelend radio spotje.
‘Dan ga je dus naar de Kamer van Koophandel.’
Gelukkig kende ik iemand die er ook heenging. Dat voelde wat veiliger. Bovendien, dacht ik al terugkrabbelend, was ik nog niet eens een starter. Meer iemand die erover nadacht.
Bij binnenkomst kreeg ik een heuse Kamer van Koophandel tas omgehangen vol met foldertjes. Ik keek rond. Iedereen had zo’n tas!
Zo, nu hoorde ik er echt bij.
Gelukkig zag ik mijn vriendin meteen daarna. Eveneens met tas.
We liepen rond, praatten eens wat, kregen van eerdere Starters een hart onder de riem gestoken en belandden in een workshop over de juridische en belastingtechnische kanten van het zelfstandig ondernemerschap.
Brr.
Ik keek om me heen. Klaarblijkelijk was ik niet de enige voor wie deze materie compleet nieuw was. Maar… was dit wel wat voor mij?
Na afloop mocht iedere Starter een klavertje vier meenemen. Terwijl ik, bijgelovig als ik ben, gretig een doosje pakte, hoorde ik twee mensen achter me praten. ‘Dat hebben wíj niet nodig.’ Geschokt keek ik om. Met een gewichtige uitdrukking op hun gezichten liepen ze de bak met geluk voorbij.
Zojuist heb ik mijn potje geluk water gegeven. Op die bewuste Startersdag besloot ik er echt voor te gaan.
Vanaf heden voor al uw tekstopdrachten: ‘Karin de Graaff teksten’!
