Alsof ze het róken. Na het overlijden van onze ouwe trouwe kat kwamen er langzaam maar zeker muizen in ons huis. In de kelder zag ik eerst nog een paar keuteltjes die ik met gepaste vertedering bekeek. Daarna werden het er meer.
Ik zag een dikke muis wegschieten toen ik het kelderluik opendeed. Op een ochtend keken we vol verbijstering in de brutale ogen van een zich wel heel erg thuisvoelende huismuis.
‘Wat doen jullie hier?’ leek hij (of zij) te willen zeggen.
De hondenlucht die onze nieuwe huisgenoot verspreidde, bleek niet genoeg om deze indringers te verjagen.
Er moest wat anders komen. Kattengeur!
En kattenklauwtjes, kattenbekkies, kattentandjes…. alles dat een muis doet besluiten om te vertrekken. En wel meteen.
Die katten zijn er. Twee zelfs.
Maar of deze twee al in staat zijn om muizen te verjagen? Ik weet het zo net nog niet. En ik heb zo’n vermoeden dat die dikkerd in de kelder zich een breuk lacht…
